Η εικόνα του πλανήτη μας από μία μακρινή σκοπιά πάντα είναι κάτι που προσπαθούσε ο άνθρωπος και πάντα μας εντυπωσίαζε, κάνοντάς μας να καταλάβουμε πως είμαστε μία κουκίδα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Ποιος δε θυμάται τη φωτογραφία της Γης από το Voyager 1, την οποία περιέγραψε πολύ πετυχημένα ο Carl Sagan το 1994 στο βιβλίο του, Pale Blue Dot…
Κοιτάξτε ξανά αυτήν την κουκίδα. Αυτή είναι εδώ. Είναι το σπίτι μας. Είμαστε εμείς. Πάνω της, όλοι όσοι αγαπάτε, όλοι όσοι ξέρετε, όλους όσους έχετε ακουστά, όλοι οι άνθρωποι που υπήρξαν, έζησαν τις ζωές τους.
Το σύνολο της χαράς μας και του πόνου μας, χιλιάδες σίγουρες θρησκείες, ιδεολογίες, οικονομικά πρότυπα, κάθε κυνηγός και αγρότης, κάθε ήρωας και δειλός, κάθε δημιουργός και καταστροφέας πολιτισμών, κάθε βασιλιάς και χωρικός, κάθε νεαρό ερωτευμένο ζευγάρι, κάθε μητέρα και πατέρας, κάθε παιδί γεμάτο ελπίδα, κάθε εφευρέτης και εξερευνητής, κάθε δάσκαλος ηθικής, κάθε διεφθαρμένος πολιτικός, κάθε “superstar”, κάθε “ανώτατος ηγέτης”, κάθε άγιος και αμαρτωλός στην ιστορία του είδους μας έζησε εδώ – σε έναν κόκκο άμμου που αιωρείται σε μία αχτίδα φωτός.
Τώρα, το Solar Orbiter, όντας 251 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, κατάφερε να πάρει μια φωτογραφία της, αυτή τη φορά όμως δεν είναι μόνη της. Στην “οικογενειακή” αυτή φωτογραφία εμφανίζονται η Αφροδίτη και ο Άρης, απέχοντας 48 εκατομμύρια και 332 εκατομμύρια χιλιόμετρα αντίστοιχα από το σκάφος. Τρεις βράχοι τόσο ίδιοι μεταξύ τους αλλά ταυτόχρονα και τόσο διαφορετικοί.
ΠΗΓΗ: unboxholics.gr
